Portúgalska tungumálið er þekkt fyrir margbreytileika, sem þýðir að þeir sem tala þessa tungumáls hafa hinar fjölbreyttustu efasemdir, á hverjum degi. Ein af spurningunum sem spurt er snýst um myndun fleirtöluorða, orða og alla grunngerðina. Þannig að, með því að nýta krókinn, leggjum við fram spurninguna: ef það er fleirtölu „til hamingju“, væri eintölu „til hamingju“?

Samkvæmt menningarlegu viðmiði tungumálsins er orðið „til hamingju“ er karlkynsnafnorð og fleirtöluform. Hins vegar, ef það er fleirtölumynd, höfum við líka eintölu. Í þessum skilningi er hið rétta fyrir eintölu orðið „til hamingju“, sem endaði með því að úreldist og féll úr notkun.

Notað til að koma á framfæri hamingjuóskum til einhvers er orðið „til hamingju“ fleirtölu nafnorð. Hið rétta í þessu tilfelli er að nota orðið í fleirtölu. Til þess verður ákvarðandi sem fylgir nafnorðinu að koma á réttum nafnorðssamkomulagi. Dæmi:

• Syngjum til hamingju.
• Þessar hamingjuóskir eru tímabærar.
• Við komum til að óska ​​þér til hamingju með enn eitt afrekið.

Til hamingju: uppruni orðsins

Orðið „til hamingju“ er upprunnið í upphafi 17. aldar, með forsetningunni „para“ sem er sameinað nafnorðinu „bem“, sem gefur tilefni til þess hvernig við þekkjum það . Þannig gefur forsetningin „para“, meðal margra annarra merkinga, til kynna tilgang, ásetning eða stefnu, bætt við nafnorðið „bem“, einnig hlaðið merkingu.skilningarvit.

Þannig væri rétt notkun í eintölu „til hamingju“. Það sem gerist er að hvernig þetta orð er notað í eintölu – jafnvel viðurkennt af Opinbera orðaforða portúgalska tungumálsins (Volp) – er form sem endaði með því að falla úr notkun.

Þetta orð er ekki lengur notað. á portúgölsku.einstæða og það er vegna þess að portúgalska er alltaf í þróun. Hins vegar notar Machado de Assis, í bók sinni „Dom Casmurro“ (1899), orðið „hamingja“ fullkomlega í eintölu: „(...) það ástand sálarinnar sem maður sér í halla runnanum, snerta. vindurinn, til hamingju með alheimsflóruna, færir innilegri og fínni tilfinningu en nokkur önnur.“

Önnur dæmi

Auk orðinu hamingjuóskir, sem kemur fyrir í eintölu sinni í formi „til hamingju“, orðið „samúðarkveðjur“ sýnir sömu aðstæður. Það er orð sem er andheiti hamingjuóskir og gengur í gegnum sama ferli. Þannig væri rétt form í eintölu „samúð“.

En nú á dögum er þetta orð varla notað í eintölu, jafnvel þótt það sé skráð, því það er fornaldarmynd á undan nýju leiðbeiningunum fyrir portúgölsku.

Þess vegna, þegar þú óskar einhverjum til hamingju af einhverjum ástæðum, verður rétta formið „til hamingju“. Á sama hátt, þegar það þarf að votta einhverjum samúð af dapurlegum ástæðum; rétta mynd er alltaf í fleirtölu „samúðarkveðjur“.