Portekizce söz konusu olduğunda, tek bir harf bazı kelimelerde büyük bir fark yaratabilir. "Isso" veya "isto" terimleri söz konusu olduğunda, bu evrensel bir gerçek bile olabilir: sonuçta, ikisini ayıran harf esastır ve birini doğru, diğerini yanlış yapmak için gereken tek unsurdur. Ama aralarındaki farkın ne olduğunu nasıl anlarsınız? Ve ne zaman kullanmalısınız?Her biri mi?

Bu ve şu terimlerinin bir cümlenin anlamında birçok şeyi değiştirebileceğini ve hatta ister yazılı ister sözlü olsun, bir konuşmanın seyrini değiştirebileceğini akılda tutmak önemlidir. Bu farkı bir kez ve herkes için anlamak için, her bir kelimeyi neyin karakterize ettiğini ve örneğin günlük durumlarda veya denemelerde nasıl kullanılacağını aşağıda kontrol edin.

Şu veya bu: terimler arasındaki fark nedir?

Hem bu hem de şu, dilbilgisine göre zamirdir, ancak örneğin "ben" veya "bana" ile aynı türden değildir. Bu durumda, terimler gösterici nitelikteki zamirlerdir, yani bir cümle bağlamında, cümlede bulundukları konuma bağlı olarak birkaç farklı rol üstlenirler. Bazı örneklere göz atın:

• "Bu benim!" (Bu, özne rolünü oynamaktır);
• "Sen sadece bunu düşünüyorsun." (Bu durumda, bu "in" edatıyla daraltılır ve doğrudan nesne işlevine sahiptir);

Son örnekte olduğu gibi, zamirler "de" ve "em" kısaltmalarıyla birleştirilebilir, bu da "disso", "nisso", "nisto" ve "disto" gibi terimlerle sonuçlanır. Ayrıca cinsiyet ve sayı bakımından değişken olmadıklarını hatırlamakta fayda var, bu da isso veya isto'nun çoğulunun, hatta dişilinin bile olmadığı anlamına gelir. Peki aralarındaki gerçek fark ne olabilir?

Ne zaman kullanmalı?

Bu terim, gösterilen şey konuşan kişiden uzakta ve konuşulan kişiye yakın olduğunda ve konuşan kişiyle ilgili olarak geçmiş zamanda kullanılması gereken bir terimdir. Benzer şekilde, bir konuşmada anaforik bir şekilde bahsedilen bir şeye atıfta bulunmak için kullanılır: bu, bir metinde daha önce bahsedilmiş olan bir bilgiye atıfta bulunduğu anlamına gelir.

Terimin konuşulan kişiye yakın bir yerde konumlandırılması söz konusu olduğunda, "it" aşağıdaki şekilde kullanılır:

• "Bu senin olmalı."
• "Onu rafa koyabilirsin."

"it" kelimesini geçmiş zamana yerleştirmek için versiyon aşağıdaki gibidir:

• "Olanlar büyük bir korkutmaydı."
• "Bunu duydum ama duymamış gibi davranmayı tercih ettim."

Ve söylemde veya daha önce bahsedilmiş bir bilgi parçasında konumlandırmak için kullanılır:

• "Bu zaten son derste açıklanmıştı."
• "Artık okumak istemiyor ve bu birkaç yıl içinde büyük bir sorun olabilir."

Ne zaman kullanmalı?

Bu terim, gösterilen şey konuşmacıya yakın olduğunda veya konuşmacıya göre şimdiki zamanda kullanıldığında kullanılır. Benzer şekilde, kataforik bir şekilde söylemde hala bahsedilecek bir şeye atıfta bulunmak için kullanılır: yani, metinde henüz ortaya çıkmamış bir bilgiye atıfta bulunmak.

Bunu uzayda veya konuşan kişinin yakınında konumlandırmak için aşağıdaki versiyon kullanılır:

• "Bu benim."
• "Bunu nereye koyacağımı bilmiyorum."

Şimdiki zamanda:

• "Olan bu şey doğru olamaz."
• "Evden bunu dinlemek için ayrılmadım."

Konuşmada, henüz bahsedilmeyecek bir bilgi aracılığıyla:

• "Bu konu bir sonraki içerikte açıklanacaktır."
• "Şunu anlayın: Tıp okumaya devam etmek istemiyorum."