Aya sababaraha masalah dina basa Portugis anu terus ngabingungkeun panyatur basa dina sababaraha kali. Barina ogé, jadi lega, éta gampang pikeun ngaragukeun ejaan bener atawa ngucapkeun istilah nu tangtu, atawa cara nu frasa, ungkapan jeung aturan nu tangtu dipaké. Dina hal ieu, salah sahiji masalah pangbadagna tetep pamakéan afim atawa afim: naon bakal bédana jeung iraha éta bakal luyu ngagunakeun unggal sahijina?

Salian ditulis dina cara béda, afim jeung afim ogé mibanda harti anu béda. Sedengkeun “afim” mangrupa kecap sipat, jeung hartina “sarupa”, “afim” mangrupa frasa pangantét, jeung nuduhkeun tujuan. Marengan éta, "afim" mibanda jamak "afins", sedengkeun "afim" téh invariable.

Tapi di luar bédana ieu, iraha waktu anu pas pikeun ngagunakeun unggal istilah? Parios jawaban kana patarosan ieu sareng inpormasi langkung seueur ngeunaan subjek di handap ieu.

Dina urutan sareng urutan: iraha nganggo masing-masing?

Kahiji, anjeun kedah ngartos hartosna unggal hiji istilah. Portugis mangrupakeun basa kalawan loba aturan, sarta saprak perjangjian ejaan anyar, nu geus di kakuatan saprak 2009, loba rinci geus robah. Malah pikeun panyatur asli basa, pengecualian, aturan sareng konjugasi verba tiasa janten masalah anu rumit. Sanaos kitu, penting pikeun diajar bédana antara dua sakali sareng salamina. Parios deui:

Naon ari "afim"?

Kata sipat "afim" digunakeun pikeunnganyatakeun hubungan afinitas, pendekatan jeung konvergénsi antara dua elemen, boh gagasan, pikiran atawa fakta, contona. Ku kituna, éta dipaké nalika dua atawa leuwih elemen boga hubungan pangirut hiji sarua séjén. Contona:

• Pedro jeung Joana boga rasa musik nu sarua.
• Aya unsur nu sarua antara kolonisasi nagara-nagara Amerika Latin, saperti Brazil jeung Kolombia: duanana mangrupa koloni di eksplorasi.
• Cita-cita urang sarua.
• Urang boga rasa nu sarua, tapi tanda sejen yen urang bisa hirup babarengan.

Naon nu "dina urutan"?

Dina “dina raraga”, boh frasa préposisional “dina raraga” boh frasa konjungtif “dina raraga” dipaké pikeun ngébréhkeun tujuan. Ieu ngandung harti yén aranjeunna nunjukkeun tujuan ngalaksanakeun tindakan utama. Beda antara dua, kumaha oge, perenahna dina kanyataan yén prepositional nu nawarkeun adjuncts adverbial final, atawa klausa adverbial final diréduksi jadi infinitive. Konjungtif ngawanohkeun klausa subordinatif ahir. Pariksa sababaraha conto:

• Pedro geus siap pikeun kaulinan. Anjeunna mencetak tilu gol dina pertandingan. (Adverbial adjunct of purpose)
• Maria nyarios yén anjeunna nuju resep pizza. (Adverbial Adjunct Tujuan)
• Ana meuli buku catetan keur diajar. (Klausa adverbial bawahan ahir dikurangan tina infinitif)
• Pedro angkat ka stadion pikeun ngadukung Flamengo.(Klausa adverbial subordinate final dikurangan tina infinitive)
• Luana indit ka Paris sangkan manéhna bisa nempo Menara Eiffel. (Klausa subordinate adverbial ahir)
• Júlio meuli mobil sangkan leuwih gampang ngurilingan. (klausa subordinatif ahir)

Frasa préposisional diwangun ku dua kecap atawa leuwih. Kalawan babarengan, aranjeunna gaduh nilai pakait jeung kecap pangantét a. Sabalikna, préposisi mangrupa kecap anu ngaitkeun dua unsur dina kalimah, pikeun ngadegkeun hubungan antara aranjeunna. Ku sabab kitu, istilah "dina raraga" dipaké. Conto-conto frasa préposisional séjénna nyaéta:

• Sanajan;
• Hatur nuhun;
• Ku kituna;
• Kusabab;
• Sateuacan;
• Salian ti;
• Di luhur;
• Sateuacanna;
• Sareng.

Pikeun bener-bener ngarti kana bédana antara "afim" jeung "afim", ngan inget informasi di handap ieu:

• "Afim" mangrupa kecap sipat, sarta hartina "sarua" atawa "sarupa";
• Jamak tina "afim" nyaeta "afins", sedengkeun "afim" tetep teu robah;
• "Afim de" mangrupa frasa preposisional, sarta dipaké pikeun nuduhkeun tujuan.